PLZT Ceramics

จาก ChulaPedia

รุ่นปัจจุบันของ 08:45, 4 มิถุนายน 2556

ศิวัสม์ พึ่งศรีเพ็ง

เลดแลนทานัมเซอร์โคเนตไททาเนต (PLZT)

เลดแลนทานัมเซอร์โคเนตไททาเนต (PLZT) คือ วัสดุเฟร์โรอิเล็คทริกชนิดหนึ่งซึ่งมีโครงสร้างผลึกแบบ Perovskite และมีสูตรโครงสร้างอย่างง่าย คือ ABO3 โดยตะกั่วไอออนและแลนทานัมไอออน บรรจุอยู่ในตำแหน่งของ A ส่วนเซอร์โคเนียม ไอออนและไทเทเนียมไอออน บรรจุอยู่ในตำแหน่งของ B ดังเห็นแผนภาพจำลองได้ใน รูปที่ 1 ซึ่งสามารถเขียนสูตรทางเคมีได้เป็น

                                 Pb1-xLax(ZryTi1-y)1-x/4O3

รูปที่ 1^[1] แผนภาพจำลองโครงสร้างของวัสดุ PLZT

เนื่องจากโครงสร้างผลึกของ PLZT อยู่ในระบบผลึกเททระโกนัล (tetragonal) ดังในรูปที่ 1 และมีการเคลื่อนตัวออกจาก จุดศูนย์กลางเล็กน้อยของไอออนในตำแหน่ง B เป็นเหตุให้ผลึก ของวัสดุ PLZT มีการโพลาไรเซชันในตัวเอง ดังเห็นได้ชัดเจนใน รูปที่ 2 ซึ่งแสดงทิศทางของไดโพลในโครงสร้างผลึก และด้วยความยืดหยุ่นทางไดโพลนี้เองทำให้วัสดุดังกล่าวสามารถเปลี่ยนขั้วไดโพล ได้ด้วยสนามไฟฟ้า

รูปที่ 2^[2] แผนภาพจำลองการโพลาไรเซชันของวัสดุ PLZT

ปรากฏการณ์โฟโตวอลเทอิกในวัสดุ PLZT

เมื่อวัสดุ PLZT ถูกกระตุ้นด้วยแสงที่มีพลังงานมากกว่าช่องว่างแถบพลังงาน (energy band gap) ของ PLZT (~3.26 eV) จะทำให้อิเล็คตรอนถูกกระตุ้นจากแถบเวเลนซ์ (valence band) ขึ้นไปอยู่ในแถบการนำ (conduction band) ซึ่งช่วงความยาว คลื่นแสงที่มีค่าพลังงานเท่ากับ 3.26 eV อยู่ในช่วงประมาณ 380 นาโนเมตร ซึ่งเป็นช่วงของแสงอัลตราไวโอเล็ต ดังแสดงในรูปที่ 3

รูปที่ 3^[3] แผนภาพจำลองปรากฏการณ์โฟโตวอลเทอิกวัสดุ PLZT

จากผลงานวิจัยของ K. Uchino องค์ประกอบทางเคมีของวัสดุ PLZT ที่ก่อให้เกิดค่ากำลังไฟฟ้าเนื่องจากปรากฏการณ์โฟโตวอลเทอิก (photovoltaic power, Pph) สูงสุด คือ องค์ประกอบที่มีตะกั่วไอออน แลนทานัมไอออน เซอร์โคเนียมไอออนและไทเทเนียมไอออน อยู่ 97, 3, 52 และ 48 mol% ตามลำดับ ((Pb0.97La0.03)(Zr0.52Ti0.48)O3) ดังแสดงในซึ่งสามารถเขียนเป็นสัญลักษณ์ อย่างง่าย คือ PLZT(3/52/48) ซึ่งให้ค่ากระแสไฟฟ้าเนื่องจากปรากฏการณ์โฟโตวอลเทอิก (photocurent, Jph) อยู่ที่ 2.8 nA/cm และค่าความต่างศักย์ไฟฟ้าเนื่องจากปรากฏการณ์โฟโตวอลเทอิก (photovoltage, Eph) อยู่ที่ 1.8 kV/cm ซึ่งให้ค่ากำลังไฟฟ้าเนื่องจาก ปรากฏการณ์โฟโตวอลเทอิกสูงที่สุด ดังเห็นได้จากกราฟ contour ค่ากระแสไฟฟ้าเนื่องจากปรากฏการณ์โฟโตวอลเทอิก (photocurent Jph) และค่าความต่างศักย์ไฟฟ้าเนื่องจากปรากฏการณ์โฟโตวอลเทอิก (photovoltage, Eph) ในรูปที่ 4

รูปที่ 4^[4] กราฟ contour ค่า photocurrent (Jph) และค่า photovoltage (Eph) ที่องค์ประกอบทางเคมีต่างๆ ของวัสดุ PLZT

นอกจากนี้ K. Uchino พบว่าความยาวคลื่นแสงที่เหมาะสมกับปรากฏการณ์โฟโตวอลเทอิกของ PLZT(3/52/48) คือ อยู่ที่ 366 นาโนเมตร เนื่องจากเป็นความยาวคลื่นที่ก่อให้เกิดกระแสไฟฟ้าเนื่องจากปรากฏการณ์โฟโตวอลเทอิกสูงที่สุด ดังแสดงในรูปที่ 5

รูปที่ 5^[5] กราฟความสัมพันธ์ระหว่างความยาวคลื่นแสงและ photocurent ของวัสดุ PLZT(3/52/48)

ปรากฏการณ์เพียโซอิเล็กทริกในวัสดุ PLZT

K. Uchino ทำการวัดค่าคงที่เพียโซอิเล็กทริก (piezoelectric constant, d33) ของวัสดุ PLZT ที่องค์ประกอบทางเคมีต่างๆ พบว่าวัสดุ PLZT ให้ค่าคงที่เพียโซอิเล็กทริกสูง คือ มากกว่า 300 พิโคเมตรต่อโวลต์ ขึ้นไป โดยเฉพาะองค์ประกอบทางเคมี PLZT(8/63/37) ซึ่งให้ค่าคงที่เพียโซ-อิเล็กทริกสูงถึง 700 พิโคเมตรต่อโวลต์(21) ให้ค่าดังแสดงในรูปที่ 6 ซึ่งจะเห็นได้ว่าค่าคงที่เพียโซอิเล็กทริก ของวัสดุ PLZT(3/52/48) มีค่าอยู่ที่ประมาณ 360 พิโคเมตรต่อโวลต์

รูปที่ 6^[6] กราฟ contour ค่าคงที่เพียโซอิเล็กทริก (d33) ที่องค์ประกอบทางเคมีต่างๆ ของวัสดุ PLZT

ปรากฏการณ์โฟโตสทริกทีฟ (Photostrictive effect) ในวัสดุ PLZT

ปรากฏการณ์โฟโตสทริกทีฟ (photostrictive effect) คือ ปรากฏการณ์ที่วัสดุเกิดปรากฏการณ์โฟโตวอลเทอิก (photovoltaic effect) และปรากฏการณ์เพียโซอิเล็กทริกแบบผันกลับ (converse-piezoelectric effect) ได้ในเวลาเดียวกัน นั่นหมายความว่าในขณะที่ วัสดุดังกล่าวถูกฉายด้วยแสงแล้วจะเกิดกระแสไฟฟ้าขึ้น ซึ่งกระแสไฟฟ้าดังกล่าวจะไปกระตุ้นการเกิดปรากฏการณ์เพียโซอิเล็กทริกแบบกลับผันทำ ให้วัสดุดังกล่าวเกิดการเปลี่ยนแปลงเชิงเส้นดังแสดงในรูปที่ 7 ซึ่งปรากฏการณ์ดังกล่าวนี้ถูกค้นพบโดยนักวิทยาศาสตร์สองท่านในเวลาใกล้เคียงกัน คือ P.S. Brody^[7] และ K. Uchino^[8] ซึ่งปรากฏการณ์ดังกล่าวสามารถอธิบายได้ด้วยสมการด้านล่าง

                                     Xph = d33 x Eph

โดยที่ Xph คือ ค่าโฟโตสทริกชัน (photostriction) d33 คือ ค่าคงที่เพียโซอิเล็กทริก (piezoelectric constant) Eph คือ ความต่างศักย์ไฟฟ้าเนื่องจากปรากฏการณ์โฟโตวอลเทอิก (photovoltage)

รูปที่ 7^[9] แผนภาพจำลองปรากฏการณ์โฟโตสทริกทีฟ ประกอบด้วย ปรากฏการณ์โฟโตวอลเทอิก และปรากฏการณ์เพียโซอิเล็กทริก

ปรากฏการณ์โฟโตสทริกทีฟนี้เกิดขึ้นได้ในวัสดุเฟร์โรอิเล็กทริกชนิดเลดแลนทานัมเซอร์โคเนตไททาเนต เป็นเหตุให้วัสดุดังกล่าวได้รับความสนใจ เพื่อนำไปใช้ในประโยชน์ต่างๆ ที่เกี่ยวข้องกับแสง เช่น ใช้ในการบังคับหุ่นยนต์ระยะไกลด้วยแสง หรือใช้ในการแปลงสัญญาณแสงไปเป็น สัญญาณเสียง หรือสร้างเป็นมอเตอร์แสง เป็นต้น^[10]

อ้างอิง

1. ↑ Haertling, G. H. Ferroelectric Ceramics: History and Technology. Journal of the American Ceramic Society 82 (1999): 797-818.
2. ↑ Haertling, G. H. Ferroelectric Ceramics: History and Technology. Journal of the American Ceramic Society 82 (1999): 797-818.
3. ↑ Poosanaas, P., Tonooka, K., Uchino, K. Photostrictive actuators. Mechatronics 10 (2000): 467-487.
4. ↑ Uchino, K., Aizawa, M., Nomura, L. S. Photostrictive effect in (Pb, La) (Zr, Ti)O3. Ferroelectrics 64 (1985): 199-208.
5. ↑ Uchino, K., Aizawa, M., Nomura, L. S. Photostrictive effect in (Pb, La) (Zr, Ti)O3. Ferroelectrics 64 (1985): 199-208.
6. ↑ Uchino, K., Aizawa, M., Nomura, L. S. Photostrictive effect in (Pb, La) (Zr, Ti)O3. Ferroelectrics 64 (1985): 199-208.
7. ↑ Brody, P. S. Optomechanical bimorph actuator. Ferroelectrics 50 (1983): 27-32.
8. ↑ Uchino, K., Poosanaas, P., Tonooka, K. Photostrictive actuators. Ferroelectrics 264 (2001): 303-308.
9. ↑ Phungsripheng, S. Effects of Nitrogen Doping on photostrictive property of Lead Lanthanum Zirconate Titanate ferroelectric ceramics. Master's Thesis, Department of Materials Science, Faculty of Science, Chulalongkorn University, Bangkok, Thailand, 2013.
10. ↑ Uchino, K. New applications of photostrictive ferroics. Material Research Innovations 1 (1997): 163-168.