กฎหมายภาพยนตร์
จาก ChulaPedia
(หน้าที่ถูกสร้างด้วย 'ตามพระราชบัญญัติภาพยนตร์ พ.ศ. ๒๔๗๓ แก้ไขเพิ่มเติม …')
รุ่นปัจจุบันของ 07:03, 12 พฤษภาคม 2554
ตามพระราชบัญญัติภาพยนตร์ พ.ศ. ๒๔๗๓ แก้ไขเพิ่มเติม พ.ศ. ๒๔๗๙
- ห้ามฉายภาพยนตร์ที่มีลักษณะฝ่าฝืนหรืออาจฝ่าฝืนต่อความสงบเรียบร้อยหรือศีลธรรมอันดี และห้ามนำภาพยนตร์ดังกล่าวออกฉายนอกราชอาณาจักร (มาตรา ๔)
ตามพระราชบัญญัติภาพยนตร์ พ.ศ. ๒๔๗๓ แก้ไขเพิ่มเติม พ.ศ. ๒๔๗๙
- ไม่มีข้อกำหนดให้ผู้ผลิตภาพยนตร์ต้อง�ขอใบอนุญาต แต่ผู้ฉายต้องขอใบอนุญาตในการฉายภาพยนตร์ โดยเจ้าพนักงานผู้ตรวจพิจารณาว่าอนุญาตให้ฉายภาพยนตร์เรื่องนั้นได้หรือไม่ - การฉายภาพยนตร์ที่ไม่ต้องขอใบอนุญาต ได้แก่
- ภาพยนตร์เพื่อการศึกษา, เพื่อสาธารณประโยชน์
- ภาพยนตร์ที่ทำโดยส่วนราชการและหน่วยงานที่ได้รับการรับรองจากรัฐ - ภาพยนตร์ที่ฉายดูกันเป็นการส่วนตัว - อธิบดีกรมตำรวจมีอำนาจแต่งตั้งเจ้าพนักงานผู้พิจารณาและสภาพิจารณาภาพยนตร์ (กรณีที่มีการยื่นอุทธรณ์) และมีอำนาจเพิกถอนใบอนุญาตได้ตามที่เห็นสมควร - ภาพยนตร์เรื่องใดที่เจ้าพนักงานตรวจพิจารณาแล้วเห็นว่าฝ่าฝืนต่อมาตรา ๔ ให้เจ้าพนักงานประกาศห้ามฉาย หรือยึดภาพยนตร์ที่ทำเสร็จแล้วหรือยังไม่เสร็จนั้น แต่ถ้าผู้ทำได้ลบหรือตัดบางตอนตามคำสั่งของเจ้าพนักงาน ให้ถือว่าไม่ผิดตามมาตรา ๔ และให้ส่งคืนภาพยนตร์ที่ยึดไว้และออกใบอนุญาตตามที่ขอ
โดย Introduction to Mass Media Team Teaching
รศ. ดร. อุบลรัตน์ ศิริยุวศักดิ์
รศ. ปัทวดี จารุวร
ผศ. ดร. พิรงรอง รามสูต
ผศ. เมธา เสรีธนาวงศ์
อ. ไศสทิพย์ จารภูมิ
รศ. ถิรนันท์ อนวัชศิริวงศ์
