การประเมินความเสี่ยงจากผู้รับสัมผัสสารบีเทคในควันธูป

จาก ChulaPedia

(ความแตกต่างระหว่างรุ่นปรับปรุง)
ข้ามไปที่: นำทาง, สืบค้น
53875653 (พูดคุย | เรื่องที่เขียน)
(หน้าที่ถูกสร้างด้วย ' การประเมินความเสี่ยงจากผู้รับสัมผัสสารบีเทคใน…')

รุ่นปัจจุบันของ 06:53, 15 สิงหาคม 2556

การประเมินความเสี่ยงจากผู้รับสัมผัสสารบีเทคในควันธูปของผู้ปฏิบัติงานในสถานประกอบพิธีกรรมในกรุงเทพมหานคร

สารบีเทค (BTEX) เป็นกลุ่มของสาร 4 ชนิดคือ benzene, toluene, ethylbenzene, และ xyleneซึ่งอยู่ในกลุ่มของสารระเหย volatile organic compound (VOC) ในควันธูปมีสารอันตรายที่ก่อมะเร็งคือ benzene และ ethylbenzene ซึ่งเป็นสาเหตุค่อการเกิดมะเร็งเม็ดเลือดขาว และเนื้องอกที่ไต ตามลำดับ การเก็บตัวอย่างได้แบ่งออกเป็น 2 วันคือ วันที่มีผู้มาสักการะมากที่สุด (วันอาทิตย์) และ น้อยที่สุด (วันพุธ) ในช่วงเดือนเมษายน (ฤดูแล้งฝน), กรกฎาคม (ฤดูฝน) และ ธันวาคม (ฤดูหนาว) 2555 ที่ ศาลท้าวมหาพรหมและวัดกัลญาณมิตรวรมหาวิหาร การเก็บตัวอย่างโดยใช้หลอดแก้วบรรจุถ่าน โดยต่อเข้าเครื่องดูดอากาศด้วยอัตราการไหล 100 มิลลิลิตรต่อนาที เพื่อเก็บสารประกอบบีเทคได้ถูกติดตั้งไว้ในบริเวณสถานประกอบพิธีกรรมจำนวน 4 จุดที่ระดับความสูงประมาณ 1.5 เมตรเหนือพื้นดิน ดำเนินการเก็บเป็นเวลา 8 ชั่วโมง นำตัวอย่างสารประกอบบีเทคจะสกัดและวิเคราะห์ด้วยเครื่อง GC/FID

จากผลการศึกษาแสดงให้เห็นว่าค่า lifetime cancer risk จากการรับสัมผัส benzene ที่ตำแหน่งของภารโรงที่ศาลท้าวมหาพรหมมีค่าสูงที่สุด ที่วัดกัลญาณมิตรพบว่าบริเวณร้านขายธูปมีค่า lifetime cancer risk (LCR) จากการรับสัมผัส benzene สูงที่สุด ค่า chronic daily intake CDI และ 95% CI ของ LCR พบว่า มี่ศาลท้าวมหาพรหมมีค่ามากกว่าที่วัดกัลญาณมิตรเป็นจำนวน 2.25 และ 2.21 เท่าตามลำดับ ค่าความน่าจะเป็นของความเสี่ยงการรับสัมผัสสาร benzene และ ethylbenzene ของผู้ปฏิบัติงาน พบว่าเกินกว่าค่าที่ยอมรับได้ทั้งหมด (1 ใน 1,000,000) และร้อยละ 100 ของสาร benzene ะ ร้อยละ 82.82 ของ ethylbenzene ที่ศาลท้าวมหาพรหม และ ร้อยละ 100 ของสาร benzene และ ร้อยละ 42 ของสาร ethylbenzene ที่วัดกัลญาณมิตร เกินกว่าค่าที่ยอมรับได้ สำหรับค่าความเสี่ยงของสาร non-carcinogenic ในช่วง 95 % CI ของผู้ปฏิบัติงานทั้งหมดมี่ค่าไม่เกิน 1 บ่งชี้ว่าไม่มีความเสี่ยงต่อการก่อมะเร็งและอยู่ในเกณฑ์ที่ยอมรับได้


จัดทำโดย นายวีร์ มาสภัสร์ หลักสูตร การจัดการสิ่งแวดล้อม คณะ บัณฑิตวิทยาลัย จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย อาจารย์ที่ปรึกษา : อ.ดร. ทรรศนีย์ พฤกษาสิทธิ์

เครื่องมือส่วนตัว